یا عباس ج بالمای

به گزارش پهره؛ وبلاگ "آزاد اندیش" نوشت:
 
دل به تو بسپرده ام، کز نفس افتاده ام ! / دل به خدا می دهم، تا نفسم، "ها" شود...(ا.ع)
بشکن سکوت قلم را، و بر صفحه ای چون رود رنگهای بی تلالو را جاری کن. نزدیک است صدای بال ملائک، صدای فطرس و صدای "یا عباس ج بالمای"
قلم بنویس: عباس (ع) یک جهان است، که وفایش عالم را متعجب می کند و عالِم را متامّل.
این روزها برایم سخت می گذرد، مردمانی آنقدر صلابت تو را فراموش کرده اند که در برابر شقی ترین ها زانو میزنند.
یا عباس این روزها برایم سخت می گذرد وقتی که دیدم شمرها و یزیدها چگونه لبیکهایِ اسلام را با بن بستهای شیطانیشان، با قصدهای ابلیسیشان، عصر عاشورایی کردند.
این روزها برای قلبِ زنده ی بشر سخت می گذرد، وقتی سردارش را شهید می کنند، وقتی خودی ها واقعه ی عاشورا را تحریف می کنند، یا ننگ می شوند و از خود داستان سرایی می کنند. روزگاریست که افرادی از جنسِ یزید عروسی ها را عزا می کنند، شقی تر از آنها بیمارستانها را هدف قرار می دهند. به خاطر اهدافشان چه خونها که نمیریزند!
اما چه فاصله ای بین حُسن حضرت عباس (س) و شقاوت دشمنان هست! آنقدر که گویی فاصله ی ابتدای خلقت و انتهای بشر!
حضرت عباس (ع) ولایت مداری را از مادر پهلو شکسته اش به ارث برده بود، تا پای جان مطیع امر ولی بود و جاودان شد.
اما امروز ما چه می کنیم؟ به نام حضرت عباس سلام الله سخن از مذاکره و دست دادن با یزید بر زبان می آوریم؟
چه بلایی بر سر حافظه هایمان آمده است؟ حضرت عباس (س) در دشت کربلا چه کرد؟
چه اقتداری دارند عباسهای پیچهای تاریخِ بشر! کلامشان، نگاهشان و همه ی حرکاتشان در دل دشمن رعب ایجاد می کند. سردارانشان هم اینطورند با یک اشاره نفس دشمن حبس می شود با یک اشاره شان چون صور بر اندام دشمن لرز می اندازند...
عباس تبار ها دستهایشان را می دهند اما امان نامه نمی گیرند.
قلم بنویس که به یاد بیاوریم او را؛ او را که وفایش را کس ندارد و کسی نخواهد داشت!
 
 ا.ع
در پیشواز از محرم
94/7/20
 
منبع حرف تو
انتهای پیام/