شتاب به سوی مجالس حسینی

به گزارش پهره، وبلاگ "رهروان ولایت" نوشت:
 
در دین مبین اسلام، ملاک برتری تقوای الهی است، انسانهای مسلمان و متقی، برای بدست آوردن تقوای الهی و کارهای نیک و پسندیده از هم سبقت می‌گیرند. امام حسین (علیه السلام) در حدیثی در باره سبقت گرفتن در کارهای نیک می‌فرمایند: «اَیُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى المَکارِمِ وَ سارِعوا فِى المَغانِمِ وَ لا تَحتَسِبوا بِمَعروفٍ لَم تَجعَلوا؛[1] اى مردم در خوبى‏‌ها با یکدیگر رقابت کنید و در بهره گرفتن از فرصت‏ها شتاب کنید و کار نیکى را که در انجامش شتاب نکرده‏‌اید، به حساب نیاورید». نهضت ابا عبدالله الحسین(علیه السلام) صحنه‌ی سبقت گرفتن یاران آن حضرت بر یکدیگر، و سرعت عمل بعضی کسان مانند حر بود تا خود را به جرگه‌ی حق جویان برسانند.
دستور به سبقت در کارهای نیک

خداوند متعال نیر در قران کریم در خصوص سبقت گرفتن در کارهای نیک می فرماید: «...فَاسْتَبِقُوا الْخَیْراتِ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُکُمْ جَمیعاً؛[مائده/48]؛ به کارهاى نیک سبقت گیرید، که بازگشت همه شما به سوى خداست ...»
یکی از اصحاب امام حسین(علیه السلام) وهب نصرانی بود که با آنکه از آیین دیگری بود، ولی فرمان امام خویش را دریافت کرد و با گذشتن از زندگی خود (در ابتدای زندگی مشترک) در بهترین کار نیک ــ که همانا یاری امام خویش بود؛ شتاب ورزید.
با آنکه وهب نصرانی بر دین و آیین دیگری بود، اما با شتافتن در مسیر هدایت و شهادت، سعادت ابدی را برای خود رقم زد، در حالی که خیلی کسان که سابقه‌ی خوبی در مسلمانی داشتند(عمر سعد) با تردید و دو دلی از کاروان شهیدان کربلا جا ماندند.
حر بن یزید ریاحی از آن کسانی بود که خود را بین جهنم و بهشت می‌دید، و با درایت و سرعت عمل خود را به بهشت ابدی ــ با شهادت در مسیر ابا عبدالله(علیه السلام) ــ رساند. هنگامی که می‌خواست جنگ ما بین دو سپاه در بگیرد، حر با گفتن این کلمات، در شتافتن بسوی لشکر سید و سالار شهیدان، ذره‌ای به خود تردید راه نداد. «إِنِّی‏ وَ اللَّهِ‏ أُخَیِّرُ نَفْسِی‏ بَیْنَ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ فَوَ اللَّهِ لَا أَخْتَارُ عَلَى الْجَنَّةِ شَیْئاً وَ لَوْ قُطِّعْتُ وَ حُرِّقْتُ[1] به خدا سوگند، من جان خود را در میان بهشت و جهنم مخیر می بینم، و به خدا سوگند، من چیزی را بر بهشت مقدم نمی‌کنم، اگر چه مرا قطعه قطعه کنند و در آتش بسوزانند».
ما هم حرگونه بسوی عزای حسینی بشتابیم

با فرا رسیدن محرم آقا ابا عبدالله الحسین(علیه السلام) شور و شوق عزای حسینی در مسجدها و حسینیه ها و کوی و برزن و... طنین انداز می‌شود، ما ارادتمندان آن امام شهید نیز باید حر گونه و از صمیم قلب در مراسم عزای ایشان شرکت کرده و عزایی در شأن و جایگاه آن امام غرقه به خون داشته باشیم. باید با عزاداری خوب و معنوی، زینت برای امام خویش باشیم(در حقیقت آنها زینت ما هستند). «وَ کُونُوا زَیْناً وَ لَا تَکُونُوا شَیْناً[2] برای ما زینت بوده و مایه کسر شأن و عیب ما نباشید»

بی‌تردید وقتی ما عزاداری‌های پرشور و شعور، و با اشعار پر محتوا و خوب داشته باشیم؛ می‌شود گفت که نسبت به یکی از اصلی‌ترین کارهای خوب و نیک، سبقت گرفته و ارزش آن کار را حفظ کرده‌ایم.
امام رضا(علیه السلام) در حدیث دیگری می‌فرماید: «کسی که ذکر کند مصائب ما را و بر مصائب ما گریه کند یا یکی را بگریاند، در روزی که چشمها گریانند؛ او نخواهد گریست، هر کس در مجلسى بنشیند که در آن ، امر (و خطّ و مرام ما) احیا مى شود، دلش در روزى که دلها مى‌میرند، نمى‌میرد». [3]

در این حدیث شریف از احیا شدن امر و مرام اهلبیت سخن به میان آمده، و حدیث آغازین مطلب از سبقت گرفتن از هم در کارهای نیک سخن می‌گفت، پس چه کاری نیکوتر و بهتر از توجه به مکتب اهلبیت(علیهم السلام)، در این ایام که مصادف با عزای سید و سالار شهیدان است؛ بیاییم ما عزاداران حسینی با توجه بیشتر به اهداف قیام ابا عبدالله و مکتب انسان ساز کربلای او، بسوی مجالس عزای آن امام شهیدان و پیشوای آزادگان بشتابیم.
سخن آخر
امام حسین(علیه السلام) شتافتن در کارهای نیک را به مسلمانان توصیه می‌کند، یکی از کارهای نیک و بلکه مهم‌ترین آنها، توجه به مرام و مکتب اهلبیت(علیهم السلام) است، حر بن یزید ریاحی با بصیرت و سرعت عمل، بسوی کاروان حسینی شتافت و کسانی مثل عمر سعد، با تردید و دو دلی، خود را خسران دیده دنیا و آخرت کردند.
انشاءالله که ما عزاداران حسینی، حرگونه بسوی مجالس شهید کربلا بشتابیم.
پی‌نوشتها
[1]. الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، شیخ مفید، ج‏2، ص99
[2]. فقه منسوب به امام رضا(علیه السلام)، ص 356
[3]. عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال(بحرانی اصفهانی، قرن12)، ج17، ص531
تولیدی منبع/حرف تو
انتهای پیام/8355