به گزارش
پهره ؛ به نقل از
کُردتودی، از قدیم گفتند و شنیدیم که قهرمان باید زور بازوی زیادی داشته باشد تا به قهرمانی برسد حال یک قهرمان ورزشی آن هم با یک جسم نیمه ناتوان برای قهرمانی همه تلاشش را میکند، اما به دلیل نبود مدیریت درست در حوزه ی ورزشی یک جا دور از شهر و دیار خود تمام زور بازویش را سر ظرف های کثیف در آشپزخانه های رستورانی در تهران خالی میکند.
در ورزش ایران یک ورزشکار باید خیلی مهارت داشته و خوشاقبال باشد تا بتواند مدالی در المپیک بگیرد که بلکه طبق قانون شغلی دولتی برای او در نظر گرفته شود یا پاداشی چندمیلیونی دریافت کند. البته اما همین وعدههای ناچیزی هم که به ورزشکاران مدالآور داده میشود یا انجامشدنی نیست یا سالها طول میکشد که پرداخت شود. بقیه ورزشکاران هم اگر فوتبالیست یا والیبالیست نشده باشند، حتی در دریافت حقوق ماهیانه از فدراسیونها هم مشکل دارند؛ چه برسد به دریافت پاداشها و قراردادها.
در مجموع ورزشکاران ایرانی همواره با مشکلات زیادی روبهرو هستند و از مشکلات مالی گله میکنند.
شرایط مالی ورزش ایران در سالهای اخیر آن قدر بغرنج شده که حتی قهرمانان و ورزشکارانی که باید برای مسابقاتی مثل المپیک خودشان را آماده کنند، مشکل مالی دارند و مجبور به استفاده از اسپانسرهای شخصی هستند چه برسد به آنها که یا بازنشسته شدهاند یا چندان هم سرشناس نیستند.
اینها را گفتیم تا برسیم به فیلم ناراحتکنندهای که در روزهای اخیر از یک ورزشکار معلول کردستانی منتشر شده است ورزشکاری که برای امرار معاش به ظرف شستن در رستورانی در تهران روی آورده و فیلم آن این روزها به سرعت در حال پخش شدن در فضای مجازی است.
استان کردستان مهد قهرمانان ورزشی بوده است اما متاسفانه آنطور که باید به این حوزه توجه نمی شود و چنانچه مطلبی ادا شود به مزاج بعضی از مدیر کل ها خوش نمی آید اما باید گفت، واقعیت ها را گفت تا ببینند و بدانند که آیا برای این قرماان کاری انجام داده اند یا نه .
چندی پیش فیلم طاها غفاری ورزشکار کردستانی در فضای مجازی طوری صدا کرد که مسئولین کم کم خود را جمع کردند و دیدند که ای دل غافل عمر در حال تمام شدن است و هیچ کاری انحام نشده است .
اما بعد از درج این فیلم، فیلمی دیگر از " نعمت بادزهره " دوده ی قهرمان آسیایی به دست ما رسید که وی علی رغم داشتن 14 مدال قهرمان کشوری در حال ظرفشویی در یکی از رستوران های تهران است.
با وی به گفتگو نشستیم که در ادامه میخوانید؛
لطفا خودتان را برای ما معرفی کنید و بفرمایید که چند سال مشغول به ورزش کردن هستید ؟
نعمت بادزهره هستم 25 سال سن و دارای لیسانس رشته ی تربیت بدنی و از سال 92 به صورت رسمی مشغول به ورزش دو و میدانی هستم.
چه مقام هایی را توانسته اید در رشته ی ورزشی خود کسب کنید؟
14 عنوان قهرمانی کشور اعم از اول تا سوم در مواد 100 متر 200 متر 400 و 800 متر را کسب نموده ام اما اداره ورزش و جوانان بجز سال گذشته که در اردوی تیم ملی بودم آن هم یک مبلغ بسیار جزیی که از طرف هیئت به من دادند متاسفانه هیچ نوع حمایت دیگری صورت نگرفته است لذا این نوع زندگی کردن کفاف درآمد زندگی من را نمی دهد.
در فیلمی که منتشر کرده اید شما گفته اید که در رستورانی مشغول به کار هستید درسته ؟
بله به دلیل وضع مالی زندگی و اینکه باید امرار معاش داشته باشم و اینکه لیسانس تربیت بدنی داردم اما به ناچار برای گذران این زندگی به تهران رفتم و در رستورانی مشغول به ظرف شستن هستم و دیگر با این بی توجهیها انگیزهام را برای ادامه کار در ورزش از دست دادهام اما با این وجود هر روز از ساعت 7 تا 9 صبح تمرین میکنم و از 9 و نیم صبح تا 11 شب مشغول به کار در رستوران هستم.
وی می گوید: در مسابقات قهرمانی کشور که برگزار شد توانستم ورودی مسابقات جاکارتا را کسب کنم اما متاسفانه به دلیل اینکه ادعا داشتند که معلولیت من که جسمی حرکتی است کم شده لذا این ورودی را برای من ملغی کردند.
این ورزشکار کردستانی در پایان گفت: یک قهرمانی زمانی به پیشرفت و موفقیت میرسد حامی داشته باشد فقط روحیه و تلاش ورزشکاران کافی نیست بلکه باید مسئولین در این راه آنها را یاری دهند و انتظار نداشته باشید یک شبه به موفقیت دست پیدا کنیم بلکه قهرمانی با حمایت های مدارم و همیشگی ایجاد میشه و در آخر میخوام بگویم قبل این که دیر شود باید برای حمایت ورزشکاران و قهرمانان اقدام کرد وقتی سن شان گذشت آن وقت نیایم بگویم ای کاش……..
حالا حرف ما خطاب به مسئولین این است که آیا شما به این ضرب المثل معتقدید که می گویند؛ " هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد " ...
آقایان مسئول در حوزه ی ورزشی، برای قهرمانی که روزها با مشقت و رنج فراوان تلاش کرد تا به قهرمانی برسد اما اینک با قلبی مالامال از درد، 14 مدال قهرمانیش را به تماشا نشسته چکار کرده اید ؟!
انتهای پیام//