وی افزود: طی یک فرآیند بسیار طولانی نرخ باروری و فرزندآوری به وجود می‌آید، از دهه ۶۰ به بعد فرزند آوری حدودا ۶ واحد کمتر شده و این یک آمار بسیار نگران کننده است.

این کارشناس با اشاره به سبک زندگی شهری و روستایی، اضافه کرد: بین جوامع شهری و روستایی، بین سنتی و صنعتی و مدرنیته بودن سبک زندگی ها متغیر و زندگی های شهری و کشورهای توسعه یافته تر صنعتی تر و میل به کاهش جمعیت است.

نواخته شدن زنگ خطر کاهش جمعیت

وی تصریح کرد: جوامع شهری فرزندآوری کمتری نسبت به جوامع روستایی دارند و این متاثر از سبک زندگی ها و همچنین طرز نگاه ها، ارزش ها، اعتقادات و باورهایی است، همچنین مشغله هایی که زندگی شهری و جوامع صنعتی دارند سبک زندگی و فرصت را از داشتن فرزندان زیاد می گیرد.

میرشکار ادامه داد: به هر حال وارد دوره مدرنیته شده ایم، یکی از خصوصیات این دوره سبک زندگی خاص است که این سبک زندگی نتیجه به میل کاهش جمعیت می‌رود، که این دلایل بیولوژی و درمانی خود را دارد.

وی تشریح کرد: کاهش جمعیت قطعاً زنگ خطر به حساب می‌آید، پنجره جمعیتی یک دهه دیگر بسته می‌شود و این فرصت که ما برای جمعیت جوان داشتیم از دست دادیم، اگر دردهه پیش رو تلاش نکنیم و این فرصت را از دست بدهیم جامعه رو به پیری خواهد رفت.

کارشناس اجتماعی خاطرنشان کرد: بر اساس نرخ باروری و تمهیدات فرهنگی باید به صورت برنامه ریزی کوتاه مدت از طریق تشویق هایی که اعلام شده برای فرزندآوری و بالابردن حقوق و مزایا افرادی که صاحب فرزند می شوند حق مسکن، حق اولاد افزایش پیدا کند در میان مدت اسباب و لوازم لازم برای ازدواج فراهم شود، و در بلند‌مدت باید ارزش گذاری های فرهنگی ما به سمت میل به افزایش علم و فرزند آوری برود.

انتهای پیام/