نشانه سعادت و خوشبختی انسان خوش اخلاقی است

 

 مولوی عبدالصمد دامنی امام جمعه اهل سنت مسجد حقانیه شهرستان ایرانشهر در یادداشتی نوشت: حضرت علی -رضی الله عنه فرمودند: ‌«إنّ مِن مَكارِمِ الأخْلاقِ أنْ تَصِلَ مَن قَطعَكَ، و تُعطِيَ مَن حَرمَكَ و تَعْفوَ عَمَّن ظَلمَكَ» 

 اخلاق حسنه ایجاب می‌کند برای کسی که حاضر نیست، کمترین توجهی به شما داشته باشد و به فکر کمک به شما و عزیزانتان نیست، اما شما نسبت به او دلسوز و فکرمند باشید. 

این از «کمالات» و «مکارم اخلاق» است که نسبت به کسی که دیگران را از عطا، لطف، احسان و «سلام علیک» خود محروم می‌کند، گذشت و بخشش داشته باشید.

 در احادیث آمده: بهترین اخلاق این است که نسبت به کسانی که حاضر به محبت کردن با شما نیستند‌، شما محبت بکنید. 

کسی که خودش را از شما جدا می‌کند، بالفرض مثال حاضر به سلام گفتن و کمک رساندن به شما نیست، اما شما به او سلام بگویید و اگر فرصتی برایتان فراهم شد، به او کمک بکنید.

حتی اگر شخصی به شما ظلمی روا داشته است به او احسان و نیکی کنید و وی را مورد عفو و گذشت قرار بدهید.

 حضرت سعد بن ابی وقاص -رضی الله عنه- از رسول خدا -صلی الله علیه و سلم- روایت می‌کند که فرمودند: نشانه سعادت و خوشبختی بنی آدم «خوش اخلاقی» است. شخصی سعادتمند است که دارای اخلاق خوب و پسندیده باشد. و از علایم محرومیت‌ و بدبختی بنی آدم این است که دارای اخلاق بد باشد. 

 اینکه همیشه با چهره متکبرانه با مردم رفتار بکند و اگر حرفی بر زبانش جاری باشد طوری است که زهر از زبان او می‌چکد. این ها علامت شقاوت و بدبختی آن فرد است. 

 آدم بد اخلاق همیشه چهره‌ای گرفته دارد، دارای خشم، جوش و خروش است، سینه و دنیا برای او تنگ است، گویا دارد منفجر می شود، اما آدم خوش اخلاق همیشه خوش حال است و شرح صدر نصیبش شده. کسی که اخلاق پسندیده داشته باشد، مطیع رب العالمین قرار می‌گیرد، همیشه دارای سخاوت است و با مردم خوش رفتاری می‌کند. 

شخص خوش اخلاق، برای بدست آوردن حق و دَین خودش، سختگیری و تندخویی اختیار نمی‌کند. به سوی توهین، گروگانگیری و بد و بیراه گفتن، نمی‌رود، بلکه با نرمی برخورد می‌کند. 

 اخلاق خوب را خداوند متعال در سرشت انسان‌ها قرار داده است. بسا اوقات افراد فطرتاً دارای اخلاق خوب نیستند ولی همیشه با افراد نیک و صالح نشست و برخاست می‌کنند، لذا الله تعالی اخلاق خوب را به آنها می‌دهد. 

 مال و ثروت را خداوند متعال به بندگان داده است، قدر نعمت‌های الهی را بدانند. همانگونه که خداوند به آنها احسان فرموده، آنان نیز در حق بندگان خداوند احسان بکنند.

 « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ۗ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ»
(ای اهل ایمان، از آنچه روزی شما کردیم انفاق کنید پیش از آنکه روزی فرا برسد که نه کسی -برای آسایش خود- بتواند چیزی بخرد و نه دوستی و شفاعتی به کار می آید، و کافران خود ستمکاران هستند)

 همانطور که خداوند به شما لطف و احسان نموده است، به بندگان خداوند لطف کنید و نسبت به آنها سخت گیرانه برخورد نکنید. 

 در فصل تعطیلات جوانان، دانش آموزان و دانشجویان در راه خداوند تشکیل بشوند. فرصت مناسبی است که دین و احکام را بیاموزند. 

 در جماعت تبلیغ «خیر» هست و به جز بندگی خدا، تعلیم دین، اخلاق، عبادت و مطالبی که همیشه بین خود تکرار می‌کنند، مانند اکرام مسلم و احسان با یکدیگر، چیز دیگری نیست.

انتهای خبر/